گود زورخانه در خط مقدم به تپه دلاوری که رسیدم، صحنه‌ای دیدم که به هیچ‌وجه انتظارش را نداشتم. در آن فضایی که تبادل آتش جریان داشت، دیدم گودالی شبیه گود زورخانه کنده‌اند و عده‌ای مشغول ورزش باستانی هستند.با پوکه توپ 130 و پوکه گلوله تانک برای خودشان میل درست کرده و دارند میل می‌گیرند. این بازوبندها تاریخ جوانمردی را بر باد می دهند؛ «تختی» آخرین پهلوان بود برخی پهلوانانی که در دهه های اخیر انتخاب شده اند، چندان جایگاهی نزد عموم مردم نداشته اند، در وقایع و به خصوص حوادث اجتماعی مشابه پهلوانان پیشین و آخرین آنها یعنی جهان پهلوان تختی نقش آفرین نبوده اند و صرفاً بابت پیروزی در یک مسابقه موفق به دریافت بازوبند پهلوانی شده اند و جالب اینکه این بازوبند را حفظ کرده اند و به رسم پیشین حتی برای در اختیار داشتن آن، شرط قهرمانی پیاپی سه ساله در این رقابت نیز لحاظ نشده است. روایت جهانی از ورزش ایرانی فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای در برنامه چهار سال سوم خود (1395-1391) نیز تلاش دارد با گذر از محدودیت های مالی، در کنار «برگزاری منظم و افزایش کمی و کیفی رویدادهای علمی، آموزشی و مسابقاتی» و «تقویت و تعمیق ساختارهای تشکیلاتی در سطوح ملی و قاره ای»، با «افزایش شمار فدراسیون ها به 50 فدراسیون»، زمینه حضور ورزش های زورخانه ای و پهلوانی، در هفدهمین دوره بازی های آسیایی اینچون کره جنوبی (شهریور 1393) را فراهم نماید. از گود زورخانه تا مافیای پول و قدرت متاسفانه اخلاق در ورزش جای خود را به پول و قدرت داده و امروز می‌بینیم حرف اول ورزش ما در دستان کسانی است که از پول و قدرت برخوردارند. احیای ورزش زورخانه در تاجیکستان شاید احیای ورزش زورخانه هم برای پیشروی دیگر نمودهای ورزشی از آن جمله کشتی تاجیکی، کشتی چوخه، کشتی پهلوانی و عموما نهادهای ورزشی ملی، زمینه را احیا نماید. به این وسیله ما می‌توانیم پیشرفت و انکشاف نمادهای مذکور را به دیگران معرفی نماییم. سالگرد تاسیس فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای؛ گودی که هفت ساله شد! یکی از جالب‌ترین بخش‌های مراسم هفتمین سالگرد تاسیس فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای سخنرانی سفیر کشور ژاپن در تهران بود که پشت میکروفن رفت و به زبان فارسی با حاضرین سخن گفت. او حتی در ادامه، شعری را نیز به زبان فارسی قرائت کرد که از سروده‌های خودش بود. این مسئله باعث ایجاد هیجان خاصی در میان حاضرین شد. سفرا و نماینده‌های کشورهای مختلف و اعضای هیات رییسه فدراسیون ورزش زورخانه‌ای نیز از سخنرانان دیگر این مراسم بودند. زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؛ به رسم آیین زورخانه همه جا رخصت زورخانه؛ زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ به رسم آیین زورخانه همه جا رخصت! پهلوان وارد می‌شود. مرشد ضرب می‌گیرد و سرتاسر گود می‌شود مردانگی، انسانیت و از خود گذشتگی. سه شنبه شب بزرگداشت تاسیس فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌یی برگزار شد تا هفتمین سال جهانی شدن ورزش ملی ایران پاس داشته شود. کرمانشاه؛ پنج صبح زورخانه «کرمانشاه؛ پنج صبح» عنوان اصلی ویژه‌برنامه‌ی صوتی پایگاه اطلاع‌رسانی نشر آثار رهبر انقلاب است. این روایت صوتی، یک روز در میان، در طول سفر رهبر انقلاب، ساعت 5 صبح از کرمانشاه بر روی سایت قرار می‌گیرد و در آن به حاشیه‌ی دیدارها، بیانات رهبر انقلاب و مردم کرمانشاه خواهد پرداخت. رییس فدراسیون ورزش های زورخانه ای عراق:سال 2012 مسابقات بین المللی زورخانه را در نجف برگزار می کنیم در دهه 1920 در اکثر محلات بغداد، بصره، نجف و کربلا زورخانه ها، بسیار فعال بودند که با حاکم شدن حزب منفور بعث، این زورخانه به سرعت تخریب شدند و آخرین آنها نیز در دهه 1980 به دست عمال صدام نابود گردیدند. در دوره جدید عراق، هنوز زورخانه به مفهوم خاص آن نداریم و ورزشکاران ما درباشگاه های های ورزشی تمرین می کنند. هم اکنون در شهرهای بغداد، کاظمین، نجف و کربلا و به تازگی هم در بصره ورزش زورخانه انجام می شود. زورخانه، ضرب میل و ارکاره ها در افغانستان ضرب میل و از آداب خاص و مراسم پهلوانان است که از زمان باستان به ارث رسیده است . در این مراسم همه پهلوانان در ارکاره ها جمع می شوند، منقل آتش با اسپند، ظرف بزرگ، نفت و کره را در میان می گذاشتند بعد ازآن خلیفه ها با شاگردها وارد میدان مى شدند و به ضرب میل مى پرداختند. پایکوبی بر گور مردی که افعی را پاره‌پاره کرد ... می‌شنویم مدیرانی پیدا شده‌اند که «حق زنگ» زورخانه‌ها را می‌فروشند. رسمی هم می‌فروشند. شماره‌حساب هم می‌دهند. زنگ ورود به زورخانه به یک‌بها،‌ زنگ ورود به گود به یک قیمت و حق «زنگ سردمداری»، فیش‌های بانکی دیگری دارد. این چیزها گریه هم البته دارد. یا وقتی که سی.‌دی جومونگ را صله پهلوانان روز می‌کنیم! انگار برای اضمحلال ورزشی که می‌توانست سنگ‌بنای فرهنگی ورزش امروز ما باشد خود به دست خویش، نابودگری می‌کنیم. محمد رضا طالقانی: راه را گم کرده ایم عدم توجه همین مسئولین به ورزشکاران و گود مقدس زورخانه باعث شد تا دیگر کسی به فکر کسب بازوبند پهلوانی نباشد. این بی‌‌اهمیتی و بی‌تفاوتی تا جایی پیش رفته که به گوش می‌رسد فلان پهلوان بازوبندش را به فلان کس هدیه داده و آن را برای حمایتی که حقش بوده و هست، به فرد دیگری واگذار کرده است. زورخانه را در هند با اسم موجدار می شناسند شبه قاره هند تا اواخر قرن هجدهم در حوزه فرهنگی و تمدنی ایران قرار داشت و خط فارسی خط رسمی آن بود. ورزش زورخانه نیز به عنوان یکی از بخش های فرهنگ ایرانی، حضوری پایدار در سرتاسر هندوستان داشته است. هانسراج سینگ رییس فدراسیون زورخانه هند در این باره می گوید: مردم هند کمابیش با این ورزش آشنا هستند و این ورزش در همه جای هند رواج دارد البته نه به اسم زورخانه بلکه با اسم «موجدار». گزارشی از سفر یک مرشد زورخانه و مربی ایرانی به آفریقا؛ رخصت پهلوان آفریقایی! آنها به ترتیب با آموزش‌هایی که دیده بودند، رخصت می‌گرفتند، بوسه‌ای به زمین می‌زدند و وارد گود می‌شدند. آنها پای شاطری می‌زدند، با تخته شنا کار می‌کردند. آفریقایی ها اینگونه ورزش باستانی را آموختند ...گروه اعزامی ایرانی، شاد از اینکه ورزش آیینی مان از مرزهای قاره آفریقا گذشته و دوست داشتنی بوده. اینکه مردان قوی هیکل سیاه پوست ذکر «الله» را بر زبان می رانند و مرشد ذکر ائمه بزرگوارمان از شیر مردان تا ضامن آهو را در سالن می خواند و همه دست به سوی پروردگارشان دارند. ورزش آیینی ما که عمرش حتی به سال های سال پیش از اسلام برمی گردد در لوای آیین اسلامی مان حالا می رود تا جهانی باشد. وقتی سیاهان با نوای مرشد می‌خوانند؛ یا علی از تو مدد اینجا رقابت با سوت آغاز نمی شود که نقطه شروع هست؛ صدای زنگ مرشد. سیاهانی که ریتمیک از پی هم می آیند و دور گود زورخانه حلقه می زنند. میاندار می رود آن وسط و قبل از در دست گرفتن سنگ ؛ رو به آسمان می کند و دو بار با صدای بلند فریاد می زند:« God» و این درست همانی است که باید باشد. ورزش آیینی ما که شعارش . آنها که شاید خیلی های شان حتی یک ماه هم نیست که ورزش زورخانه ای را شروع کرده اند. شورای المپیک افریقا ، این رشته را پذیرفته تا یکی از رشته های حاضر در المپیک آفریقایی باشد. و این است فرصتی برای جهانی بودن حتی اگر اینجا باشد ، کشوری کوچک در آفریقا. اینجا آفریقاست؛ ایران را به اسم احمدی نژاد می شناسند اینجا ماپوتوست ؛ پایتخت موزامبیک و دهمین دوره از بازی های المپیک آفریقایی . اینجا ، جایی ست که ایرانیان آمده اند تا اولین دوره مسابقات زورخانه را در المپیک آفریقایی برگزار کنند. زورخانه و جهانی شدن در حالی که زورخانه با حضور ورزش های دیگر در موطن اش به محاق رفته است و تلاش موثری برای جذب مخاطب(ورزشکار) صورت نمی گیرد، در جای دیگری از این جهان مرشد برای ورزشکار زردپوست، چشم بادامی، سفید پوست و سیاه پوستش بر ضرب می زند و ورزشکار هم با صدای بلند فریاد می زند: رخصت.... سومین دوره مسابقات ورزش های زورخانه ای قهرمانی آسیا، بنگلادش/ آیین پهلوانی در سرزمین تنگدستی و زندگی امروز ورزش خاصیت و ابعادی دارد به مراتب بیش از به آنچه که در معنای لغوی آن وجود دارد. ورزش با "اقتصاد و فرهنگ و سیاست" در هم آمیخته است و بی شک ورزش زورخانه ای و پهلوانی که ریشه در آداب و سنت های باستانی و ایرانی و ارزش های اسلامی و مذهبی دارد، دری گشاده را باز کرده است تا از طریق آن این سنت ها و ارزش ها به مرزهای دیگر گسترش یابد. این را وقتی آشکارتر می بینید که ورزشکار نپالی در چرخش یا فاطمه می گوید، کشتی گیران کره جنوبی و اندونزی در کشتی پهلوانی بعد از شکست با صدای بلند می خندند و حریف را در آغوش می کشند، ورشکار تاجیک زیر لب سعی می کند اشعار حماسی مرشد را تکرار کند، کشتی گیر پاکستانی با یاعلی حریف را از جا می کند و ... سفر به دیار هزار مسجد: وقتى ورزش زورخانه اى فراگیر مى شود فراموش نکنیم که صدور یک رشته ورزشى در جهان امروز که همه چیز را از نگاه سیاست مى نگرد، مى تواند یک موفقیت بسیار بزرگ براى ایران اسلامى باشند. عکاسی زورخانه سخت و پیچیده است به تصویر کشیده شدن رمز و رازهای زورخانه و همه ی آنچه این ورزش را از سایر متفاوت می سازد، تفاوت بسیار زیادی دارد با سایر ورزش ها. منش های پهلوانی و حرکات ورزشی ، نواهای مرشد و ریتم و آهنگ ضرب و ... همه و همه نکاتی است که نباید از چشم عکاس دور بماند. مرشد مو بور و ذکر یا علی در اروپا راستی اصلا پدر بزرگی هست که دست نوه‎اش را بگیرد و او را با خود به زور خانه ببرد؟! گودهایی که خاطرات تختی‎ها و پوریاها را در خودشان جا داده‎اند، خیلی وقت است که تنها برای عکس‎های روی دیوار طنازی می‎کنند و آن‎قدر رفت و آمد به زورخانه‎ها کم شده است که روی عکس‎ها نایلون کشیده‎اند تا با گذر زمان روی آن‎ها را خاک نگیرد. اما این‎جا لیتوانی است، جایی‎که حالا جوان‎ترین ورزشکار باستانی‎کار در سطح اروپا را در اختیار دارد، آن‎هم با سن 14 سال. باورش برای آدم خیلی سخت است. پارازورخانه سکوت؛ سالن را فراگرفته بود و همه به حلقه ورزشکاران چشم دوخته و از اجرای حیرت آور ورزشکاران معلول ایرانی، هیجان زده شده بودند: ورزشکاری که یک دست در جنگ از دست داد بود میل گیری می کرد، شنا می رفت و می چرخید؛ ورزشکار دیگری که از دو پا محروم شده بود، چنان ویلچر خود را می چرخاند که گاهی شمردن تعداد چرخ ها سخت می شد.