فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای در برنامه چهار سال سوم خود (1395-1391) نیز تلاش دارد با گذر از محدودیت های مالی، در کنار «برگزاری منظم و افزایش کمی و کیفی رویدادهای علمی، آموزشی و مسابقاتی» و «تقویت و تعمیق ساختارهای تشکیلاتی در سطوح ملی و قاره ای»، با «افزایش شمار فدراسیون ها به 50 فدراسیون»، زمینه حضور ورزش های زورخانه ای و پهلوانی، در هفدهمین دوره بازی های آسیایی اینچون کره جنوبی (شهریور 1393) را فراهم نماید.
روزنامه ایران ورزشی، پنج شنبه 27 مهر 1391| سیدامیر حسینی، دبیرکل فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای: حرکت جهانی کردن ورزش های زورخانه ای با رهنمود مقام معظم رهبری در سال 1380 آغاز شد و با انجام پژوهش های ورزشی، فرهنگی و اجتماعی و مطالعات علمی و رایزنی های بین المللی، فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای (International Zurkhaneh Sports Federation, IZSF) با مشارکت مقامات عالی رتبه ورزشی 22 کشور جهان در مهر ماه 1383 تاسیس شد و اکنون با پشت سر گذاشتن 8 سال فعالیت، این تنها فدراسیونِ جهانی ایرانی توانسته است، ورزش زورخانه را در 66 کشور دنیا معرفی کند.
تجربه جهانی کردن ورزش ها موید این است که بسیاری از رشته ها از اوایل قرن نوزدهم میلادی حرکت جهانی خود را آغاز کردند که از آن جمله می توان به فوتبال، بسکتبال، والیبال، تنیس سوارکاری، گلف، کریکت، بوکس، قایقرانی و شمیربازی اشاره کرد. در پایان دهه 1890 بیش از 30 رشته ورزشی جهانی شدند که فوتبال، بسکتبال و والیبال از مشهورترین آنها هستند. ورزش های آسیایی جودو، کاراته و تکواندو نیز در قرن بیستم جهانی شدند.
ورزش های زورخانه ای و پهلوانی به عنوان تنها ورزشی که از خاورمیانه به دنیا معرفی شده، در هشت سال گذشته توانسته است علاوه بر انجام فعالیت های علمی و حضور در مجامع جهانی؛ مسابقات قاره ای و بین المللی را به صورت منظم برگزار کند.
از سوی دیگر جهانی کردن ورزش زورخانه و آیین پهلوانی با محدودیت هایی همراه بوده است که از آن جمله می توان به تبلیغات سیاسی مسموم علیه کشورمان و جو سازی برخی کشورهای مغرض درباره این ورزش اشاره کرد.
با این حال و به رغم تنگناهای شدید منابع مالی، فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای در طول هشت سال گذشته با تدبیر و رایزنی های گسترده توانسته است به موفقیت هایی امیدوارکننده نائل شده و هر ساله بر تعداد کشورهای عضو خود بیافزاید.
«تقویت دیپلماسی عمومی» کشور از طریق این ورزش نیز از دیگر دستاوردهای جهانی کردن ورزش های زورخانه ای و پهلوانی است. با حضور زورخانه در کشورهای جهان و با ایجاد ارتباطات مفید و سازنده در میان ملل مختلف، فرصت تبلیغی و رسانه ای خوبی برای معرفی کشورمان ایجاد شده است که می توان با عمق بخشیدن به آن «دیپلماسی عمومی» کشورمان را بیش از گذشته تقویت کرد.
نگاه راهبردی فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای بر این پایه استوار است که با آموزش آیین و سنت های اصیل این ورزش، ارزش های غنی فرهنگ کشورمان در سراسر جهان معرفی شده و گسترش یابد.
صرف نظر از «برگزاری هم اندیشی های علمی و کاربردی» و «مسابقات قاره ای و بین المللی»؛ الویت توسعه ای برنامه چهار ساله اول (1387-1383) فدراسیون بر «آموزش و نهادینه سازی زورخانه در حوزه تمدنی مشترک: آذربایجان، افغانستان، تاجیکستان،پاکستان، عراق و هندوستان» تمرکز داشت؛ بر این راستا و به منظور فراهم نمودن زیر ساخت های لازم دو باب زورخانه و مجموعه فرهنگی ورزشی در شهرهای دوشنبه و کابل احداث شد و مورد بهره برداری قرار گرفت.
در برنامه چهار ساله دوم (1391-1387) رویکرد «توانمندسازی فدراسیون ها ملی زورخانه»، «تنوع بخشیدن به اعضا» و «جلب و به کار گیری ظرفیت های مدیریتی کشورهای منطقه» دنبال شد و در کنار آن عملیات ساخت «زورخانه حضرت عباس ابن علی (علیه السلام) در کربلای معلی» از اسفندماه 1390 آغاز گردید.
فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای در برنامه چهار سال سوم خود (1395-1391) نیز تلاش دارد با گذر از محدودیت های مالی، در کنار «برگزاری منظم و افزایش کمی و کیفی رویدادهای علمی، آموزشی و مسابقاتی» و «تقویت و تعمیق ساختارهای تشکیلاتی در سطوح ملی و قاره ای»، با «افزایش شمار فدراسیون ها به 50 فدراسیون»، زمینه حضور ورزش های زورخانه ای و پهلوانی، در هفدهمین دوره بازی های آسیایی اینچون کره جنوبی (شهریور 1393) را فراهم نماید.
|