تیم ملی ایران در مسابقات سال های ۱۳۸۹ تاجیکستان،جهانی ۱۳۸۹ ترکیه و آسیایی ۱۳۹۰ بنگلادش با قضاوت همین داوران به مقام نخست دست یافت،چگونه است حال که مقام دوم رشته تیمی مسابقات جهانی بلاروس را کسب نموده اند به رای داوران اعتراض می کنند و با رفتاری ناشایست،مسئولین برگزارکننده را مورد توهین قرار می دهند ؟! نمایندگانی که بایستی خود عامل، الگو و متخلق به اخلاق ورزشی و اسلامی باشند موجب سرشکستگی هر ایرانی شده اند.
خبرگزاری ایمنا: سومین دوره جهانی ورزش های زورخانه ای از ۱۸ تا ۲۰ آذرماه در کشور بلاروس و با شرکت ۱۰۰ ورزشکار و نمایندگانی منتخب از ۱۶ کشور جهان برگزار شد. این مسابقات در رشته های تیمی زورخانه ای، هنرهای فردی و کشتی پهلوانی برگزار شد که در رشته تیمی زورخانه ای، کشور آذربایجان با کسب ۱۰۴۸ امتیاز اول ، جمهوری اسلامی ایران با کسب ۱۰۴۱ امتیاز دوم و عراق با کسب ۶۱۷ امتیاز به مقام سوم دست یافت.
تیم کشورمان در این دوره از مسابقات تنها در سه رشته تیمی، میل سنگین و یک وزن کشتی پهلوانی شرکت کرد که این امر ضمن برانگیختن تعجب جامعه ورزش ، باعث شد تیم ایران در کسب مدال و امتیاز شماری در جدول رده بندی به مقامی بالاتر و بهتر از پنجمی جهان دست پیدا نکند. بر این اساس ایران فقط برای مقام پنجمی آمده بود و حداکثر امتیازی که می توانست کسب نماید از مجموع امتیازات رشته تیمی و انفرادی که ۱۷۰ امتیاز می باشد فقط ۸۳ امتیاز را کسب کرد و بر فرض که در رشته تیمی هم مدال طلا می گرفتند حداکثر امتیاز برای آنها ۹۰ امتیاز می شد. این در حالی است که تیم آذربایجان با شرکت در یازده رشته ۱۵۹ امتیاز و عراق ۱۴۲ امتیاز و بلاروس ۱۰۲ امتیاز و اکراین ۹۴ امتیاز در این دوره از مسابقات کسب و بالاتر از ایران ایستادند.
شایان ذکر است پس از پایان مسابقات در رشته تیمی و عدم کسب مقام اول توسط تیم ایران ، برخی از مسئولین و ورزشکاران این تیم با اعتراض به این رای به مسئولین برگزار کننده و برخی از داوران بی احترامی نموده و رفتاری توهین آمیز،ناشایست و مغایر با مرام پهلوانی و فرهنگ ورزش زورخانه ای انجام دادند که هرگز در شان کشور عزیزمان ایران اسلامی نمی باشد.
سید محسن عطایی یکی از داوران این دوره از مسابقات بود، او که فرزند مرشد سید کمال عطایی یکی از مرشدان برجسته و پیش کسوت کشور است از کودکی با گود زورخانه و ورزش پهلوانی آشنا بوده و در سال های اخیر دوره های مختلف و کلینیک های داوری را پشت سر گذاشته و مدرک داوری بین المللی درجه ۱ را کسب نموده است. او اظهار می دارد: سال ۱۳۸۵ توسط مسئولین فدراسیون ملی زورخانه ای به عنوان داور درجه ۱ به فدراسیون بین المللی معرفی شدم تا در اولین دوره مسابقات اروپایی و در کشور آلمان قضاوت کنم و از آن پس در مسابقات جهانی، آسیایی و بین المللی مختلف و متعددی داوری نموده ام.
سید محسن عطایی معتقد است: این تیم ملی که در مسابقات جهانی بلاروس شرکت کرده بود به هیچ عنوان در قد و قواره کشور عزیزمان ایران،مهد ورزش زورخانه ای نبود و تعدادی از اعضا بر اساس ضوابط و شایستگی انتخاب نشده بودند،چرا که اصلا هیچ مسابقه انتخابی در ۲ سال گذشته در کشور انجام نشده و در ایران قهرمانان و نخبگان شایسته بسیاری هستند که لایق پوشیدن پیراهن تیم ملی می باشند.
وی می گوید: در مسابقات رشته های مختلف ورزشی باب شده که تیم برنده شایستگی های خود را علت قهرمانی دانسته و تیم های دوم و بعد از آن ، همواره به رای داوران معترض شده و خود را محق می دانند.ضمنا تیم ملی ایران در مسابقات سال های ۱۳۸۹ تاجیکستان،جهانی ۱۳۸۹ ترکیه و آسیایی ۱۳۹۰ بنگلادش با قضاوت همین داوران به مقام نخست دست یافت،چگونه است حال که مقام دوم رشته تیمی مسابقات جهانی بلاروس را کسب نموده اند به رای داوران اعتراض می کنند و با رفتاری ناشایست،مسئولین برگزارکننده را مورد توهین قرار می دهند ؟! نمایندگانی که بایستی خود عامل، الگو و متخلق به اخلاق ورزشی و اسلامی باشند موجب سرشکستگی هر ایرانی شده اند. آقای مدوید در مصاحبه با خبرنگاران ایرانی می گوید: من شیفته مرام و اخلاق پهلوانی جهان پهلوان تختی در مسابقات ۱۹۶۲ توکیو و آمریکا شدم،آقای تختی به پای آسیب دیده من نزدیک هم نشد. این اخلاق پهلوانی پس از ۵۰ سال در دنیا اثرگزار است اما ورزشکاران و سرپرست تیم ایران به جای رعایت این اخلاق و منش با اهانت، ناسزا و بی احترامی موجب اخلال در نظم مسابقات می شوند.
این موضوع باعث شده کشورهای آذربایجان و عراق طی نامه های اعتراض آمیزی به فدراسیون بین المللی زورخانه ای،رفتار کادر تیم ایران را ناشایست دانسته و تقبیح نمایند.
محسن عطایی از نظر فنی، بی تجربگی سرپرست و مربی تیم ملی ایران در امر مربیگری و انتخاب نادرست حرکات ورزشی امتیاز آور و مقارن با قوانین داوری فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای را علت ناکامی تیم ایران می داند و می گوید: تیم ایران از یک سری حرکات آکروباتیک،نمایشی و شکیل به دفعات در طول ورزش استفاده می کرد که از نظر قوانین داوری فاقد امتیاز است و فقط ۸۸ حرکت مورد قبول داوران اجرا نمودند،این در حالی است که تیم قدرتی کشور آذربایجان با انجام ۱۱۴ حرکت امتیاز آور و شیرین کاری مورد قبول داوران توانست از سد تیم ملی کشورمان عبور کند و مقام اول جهان رشته ای که مبدا آن ایران است را به خود اختصاص دهد.البته شایان ذکر است تیم ایران حرکات خود را به طور کاملا صحیح انجام می داد که ما نیز نمره صحت انجام حرکات را به طور کامل به تیم ایران داده ایم.
و اما در مورد قوانین فدراسیون بین المللی زورخانه ای باید به اطلاع برسانم این مجموعه قوانین که از دوره ریاست آقای حاج امیر شیرگیر و آقای حاج خوشجان آغاز شده در زمان ریاست دکتر سید عبد الله سجادی در فدراسیون ملی ایران حدود ۱۰ سال در مسابقات زورخانه ای داخل کشور اجرا می شد و با تشکیل فدراسیون بین المللی زورخانه ای این قوانین توسط کارشناسان خبره کشور و امور بین المللی پردازش شد و به کشورهای عضو از جمله ایران ابلاغ شده است ولی متاسفانه در سال های اخیر شاهد بوده ایم فدراسیون ملی به جای رعایت قوانین بین المللی، مسابقات داخلی کشور را با قوانین دیگری برگزار می نمایند که هیچ گاه به تایید فدراسیون بین المللی نرسیده است و این امر علت اصلی تناقض و شبهه در انتخاب حرکات ورزشی و امتیاز شماری آن برای مربیان و ورزشکارانشان می باشد در حالی که مربیانی که توسط فدراسیون بین المللی زورخانه ای جهت تعلیم و ترویج ورزش زورخانه ای به کشورهای مختلف اعزام می شوند به این قوانین کاملاً اشراف داشته و ورزشکاران خود را جهت انتخاب حرکات امتیاز آور توجیه می نمایند.
در پایان اعلام می نمایم این مسئولین فدراسیون ملی هستند که باید در مورد رفتار ناشایست کادر تیم ملی در کشور بلاروس و نتیجه گیری ضعیف تیم ایران توضیح داده و پاسخگو باشند و به جای سرپوش گذاری بر کاستی های عملکرد خود، قوانین فدراسیون بین المللی زورخانه ای که با توجه به آن ها ۳ دوره قهرمان میادین بین المللی شده اند را فصل الخطاب قرار داده و محترم شمرند، نه آنکه ضعف های مدیریتی را با فرا فکنی به دیگران نسبت دهند و به جای تقبیح اعمال خلاف شئون ورزشی ورزشکاران ایرانی خود خدمتگذاران به دین و آیین محمدی و مملکت را متهم کرده و مورد اهانت قرار دهند. مگر نه آنکه به قول مولا علی (ع) هیچ ثروتی مانند ادب نیست و بد ترین فقر بی خردی است.
به امید آنکه مدیران مدیریت کنند و مربیان مربیگری و ورزشکاران ورزش و منش ورزشکاری را چون پوریای ولی و جهان پهلوان تختی رعایت کرده و الگو باشند.
|
|
|