به گزارش روابط عمومی فدراسیون بین المللی ورزشهای زورخانه ای و کشتی پهلوانی، ورزش باستانی در بین ورزشکاران به احترام و ادب معروف است. آداب و سنت ورزش زورخانهای، با تحسین و پیروی از پهلوانان و دلاوران افسانه‌ای دوره باستانی و امام اول شیعیان، جوانمردان، خُلق و خوی مردانگی و جوانمردی گره خورده است و این ویژگی‌ها را مرشد در قالب شعرها و داستان‌هایی به صورت آهنگین و همراه با ضرب زورخانه می‌خواند. در زورخانه تمام حرکات با اجازه از پیشکسوتان زورخانه که به «رخصت گرفتن» معروف است، انجام می‌شود.
در گذشته‌های قدیم پهلوانان از ارزشمندترین طبقات اجتماعی به شمار می‌رفتند و جنگاوری و رزم یکی از ارزش‌های باستانی به شمار می‌رفت و پهلوانان به سبب تسلط بر انواع فنون رزم، در بین عموم مردم محبوب بودند. از دیگر آداب زورخانه این است که ورزشکاران و پهلوانان باید دارای آن باشند، می‌توان به مهمان نوازی و سفره داری، جوانمردی، کمک به فقرا و دستگیری از ضعفا، فروتنی و گشاده رویی، پاکیزگی و آراستگی اشاره کرد.
هرکس وارد زورخانه یا از آن خارج شود، توسط مرشد به وی ادای احترام می‌شود و بسته به رتبه‌ای که دارد حق امتیازش به جا آورده می‌شود. درب زورخانه را کوچک‌تر از قد انسان می‌سازند تا افراد هنگام عبور از آن از قد خمیده گذر کنند که نشان از فروتنی و افتادگی است؛ همچنین باید به ترتیب سادات سپس بیشترین رتبه تا پایین‌ترین رتبه ورزشکاران از درب وارد یا خارج شوند. در زمان سخن گفتن میاندار، دعا کردن، خواندن اشعار توسط مرشد و انجام حرکات فردی نباید از درب زورخانه، وارد یا خارج شد.
به همت فدراسیون بین المللی تاکنون ورزش زورخانهای در 85 کشور جهان و در پنج قاره فعال شده است.
